Blog o zadaniach szachowych
Na dowolny ruch czarnej bierki białe mają przygotowanego mata. Aby go uniknąć czarne wykonują ruch poprawiony, który może być obaleniem złudy albo wariantem z nowym matem.
Poniżej piękny przykład tego tematu w miniaturze naszego mistrza.
Strzała, Kazimierz
Wieczernyj Charkow, 1982
specjalna nagroda
mat w 2 pos.
Dowolne posunięcie białej bierki jest obalane przez czarną obronę tematyczną. Jednakże biała bierka może zagrać tak, aby uniknąć tej obrony lub przygotować na nią mata. W zadaniu powinny być przynajmniej dwa takie posunięcia białych.
Poniżej przykład tego tematu w zadaniu naszego mistrza międzynarodowego.
Szwedowski, Leopold
Schach, 1981
3 wyróżnienie honorowe
Album FIDE 1980-82
mat w 2 pos.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC) za uzyskanie 25 pkt. za zadania zamieszczone w albumach FIDE, przy czym za studium otrzymuje się 1 2/3 pkt., a za pozostałe kompozycje szachowe 1 pkt. Waldemar Tura jako pierwszy z Polaków zdobył ten tytuł w 1969 r.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC). Aby uzyskać ten tytuł, solver musi wypełnić dwie normy oraz osiągnąć ranking 2450. Solver uzyskuje normę za osiągnięcie rankingu 2550 w turnieju, w którym startuje minimum pięciu zawodników o rankingu minimum 2450. Piotr Murdzia jako pierwszy z Polaków uzyskał ten tytuł w 1999 r.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC) za uzyskanie 12 pkt. za zadania zamieszczone w albumach FIDE, przy czym za studium otrzymuje się 1 2/3 pkt., a za pozostałe kompozycje szachowe 1 pkt.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC). Aby uzyskać ten tytuł, solver musi wypełnić dwie normy oraz osiągnąć ranking 2350. Solver uzyskuje normę za osiągnięcie rankingu 2450 w turnieju, w którym startuje minimum pięciu zawodników o rankingu minimum 2350. Piotr Murdzia jako pierwszy z Polaków uzyskał ten tytuł w 1997 r.
Tytuł nadawany przez Polski Związek Szachowy na wniosek Komisji Kompozycji Szachowej za uzyskanie 80 pkt. za zadania wyróżnione. Szczegółowe zasady znajdują się w regulaminie klasyfikacyjnym problemistów szachowych.
Tytuł nadawany przez Polski Związek Szachowy na wniosek Komisji Kompozycji Szachowej za uzyskanie 40 pkt. za zadania wyróżnione.
Poniżej zadanie naszego mistrza międzynarodowego.
Szwedowski, Leopold
Jubileusz Warszawskiego Koła Problemistów – 50, 1982
1 nagroda
Album FIDE 1980-82
mat w 2 pos.
Najwyższy tytuł szachowy.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC) za uzyskanie 70 pkt. za zadania zamieszczone w albumach FIDE, przy czym za studium otrzymuje się 1 2/3 pkt., a za pozostałe kompozycje szachowe 1 pkt. Jan Rusinek jako pierwszy z Polaków zdobył ten tytuł w 1992 r.
Tytuł nadawany przez FIDE na wniosek Światowej Federacji Kompozycji Szachowej (WFCC). Aby uzyskać ten tytuł, solver musi wypełnić trzy normy, w tym przynajmniej jedną w mistrzostwach świata lub Europy, oraz osiągnąć ranking 2550. Solver uzyskuje normę za osiągnięcie rankingu 2650 w turnieju, w którym startuje minimum pięciu zawodników o rankingu minimum 2550. Piotr Murdzia jako pierwszy z Polaków uzyskał ten tytuł w 2002 r.
Tytuł nadawany przez Polski Związek Szachowy na wniosek Komisji Kompozycji Szachowej za uzyskanie 560 pkt. za zadania wyróżnione, w tym minimum 200 pkt. za zadania zamieszczone w albumach FIDE (20 zadań). Szczegółowe zasady znajdują się w regulaminie klasyfikacyjnym problemistów szachowych.
Rusinek, Jan
4 WCCT, 1990-92
4 miejsce
Album FIDE 1989-91
remis
Ekonomia w kompozycji szachowej ma szereg aspektów. Ekonomia siły – w pozycji nie powinno być zbędnych bierek, a te które są powinny być używane w możliwie najszerszy sposób. Ekonomia czasu – należy stosować minimalną liczbę ruchów potrzebną do realizacji pomysłu. Ekonomia różnorodności – należy unikać wariantów pobocznych, chyba że poprawiają one jakość lub piękno kompozycji. Ekonomia przestrzeni – bardzo subiektywne kryterium, które zaleca, aby gra była jak najbardziej rozłożona na szachownicy.
Mladenović, Miodrag
The Problemist, 1989-II
3 wyróżnienie honorowe
mat w 2 pos.
Jeśli istnieje starsze zadanie szachowe, które przedstawia tę samą ideę w ten sam sposób, późniejsze zadanie jest antycypowane. Jeśli pozycja jest taka sama (lub odbita), problem jest całkowicie antycypowany. W obu przypadkach późniejszy problem jest wykluczony z konkursu. Istotnymi cechami zadania szachowego są treść i forma. Generalnie wszystko, co nie jest oczywiste, jest piękne. Posunięcia szachujące, zabieranie pól czarnemu królowi, bicie i wiązanie czarnych bierek nie są uznawane za piękne. Piękne ruchy są ciche i ukryte: oddanie wolnych pól czarnemu królowi, wystawienie białego króla na szachy, rozwiązanie czarnej bierki, poświęcenia, samozwiązanie białej bierki, oddalenie białej bierki od celu. Oczywiście w rozwiązaniu wszystkie ruchy nie mogą być nieoczekiwane, dlatego powyższe kryteria odnoszą się do pierwszego ruchu. Naturalnie niektóre idee są na tyle trudne do zrealizowania, że dopuszcza się w nich słaby wstęp.
Hebelt, Wacław
Mecz Polska – Węgry, 1938
1 nagroda
Album FIDE 1914-44/I
mat w 2 pos.
Spełnienie warunku zadania lub studium szachowego nazywa się rozwiązaniem. Rozwiązanie musi być jedyne. Jeśli istnieje inny pierwszy ruch, który rozwiązuje kompozycję szachową, oznacza to, że zadanie ma uboczne rozwiązanie. Jeśli w jakimś wariancie istnieje alternatywny sposób gry dla białych, problem posiada dual. Dual w głównym wariancie jest nazywany dualem poważnym, podczas gdy dual w wariancie pobocznym jest nazywany pobocznym. Jeśli czarne mogą uniknąć mata w określonej liczbie ruchów, problem nie ma rozwiązania. Uboczne rozwiązanie, poważny dual lub brak rozwiązania powodują, że zadanie jest niepoprawne. Poboczne duale mogą być tolerowane, mimo, że są wadą problemu.
Jaszczuk, Wołodimir
Rudenko-50 JT, 1988
2 nagroda
mat w 2 pos.