W tej pracy jest wszystko to o czym pisałem wcześniej odnośnie tematu duali.
W rozwiązaniu Czarny po 6… Sb4 grozi matem Sc6. I są tu zaproponowane dwa wątpliwej jakości (ale czyste) posunięcia 7. d8H i 7. b8H nie broniące przed tą groźbą.
I to mają być (potęgujace napięcie?) opcje dla 7. d8S z dwoma wykrzyknikami, gdzie wątpiliwym jest chociażby jeden, przy takim wyborze (argumentacji).
Ale są jeszcze dwie inne pominięte możliwości 7. Wg6 i 7. b8S, bo obydwie prowadzą do (maszynowych) duali: 7. Wg6 Sxd7 lub wtrącony szach 7… Sc6+ 8. Wxc6 i dopiero teraz silne 8… Sxd7, oraz 7. b8S Hc7# lub 7… Hxg7 i 7… Kb5 niepotrzebnie przedłużające grę.
Drogi Marku,
W rozwiązaniu tego studium, które otrzymałem od autora posunięcie 7. d8S zostało opatrzone tylko jednym wykrzyknikiem.
Drugi wykrzyknik dodał sędzia konkursu w werdykcie.
Takie coś poszło w świat i wszyscy to widzą. Jan Rusinek chyba zaakceptował ten kompletny absurd (megalomania?). To fakt, że „panicznie” nie używa on dwóch wykrzykników, dlatego nie pisałem, że to wersja autora. Strach (lub pokrewny ostracyzm) to cecha wielu dzisiejszych twórców. Kompozycja szchowa pełna jest sarkazmu, a nawet czegoś zecydowanie gorszego i dlatego nie dziwi mnie taka możliwa inicjatywa sędziego.
A odchodzac od tego, czy ktoś postawił dwa wykrzykniki (bo to jego prawo), bardziej mnie interesuje kwestia maszynowych duali, z którymi nie potrafią sobie poradzić nawet czołowi kompozytorzy i prowadzi to do podobnych absurdów. O tym napiszę jeszcze coś później, bo myślę, że to jest bardzo interseująca kwestia.
Wiele wskazuje jednk na to, że autorem kontrowersyjnego 7. d8S!! (dodany drugi wykrzyknik w pięknej pracy Jana Rusinka) jest rzeczywiście sędzia Yochanan Afek.
W ARVES pojawił się nowy werdykt „The Problemist 2023”, gdzie w wersji pgn (pgn-viewer) jako „Annotator” wszystkich zadań (oprócz pierwszej nagrody, gdzie ktoś „życzliwie” dopisał maszynowe duale po 10… Rh4) występuje właśnie Afek. I okazuje się, że ma on bardzo lekką rękę w dostawianiu wykrzykników (nawet dla duali). Porównaj z plikiem „PDF” – werdykt sędziego. Posunięcia z dwoma wykrzykniki są jak przyprawy w potrawie, ich brak może zniechęcać, ale nadmiar jest niepożądany.
Last edited 10 dni temu by Marek Kwiatkowski
Marek Kwiatkowski
23 dni temu
W werdykcie oprócz: 7 d8S!! (przy groźbie Czarnego: Sc6#) z opcjami 7. d8H Sc6# i 7. b8H Sc6+ …, jest jeszcze jedna karykaturalna konstrukcja: 10. Qb7? Qf6! (10… Qg6!).
Czy mam rozumieć, że za to również odpowiada sędzia, który przyznał nagrodę, a później wpisał do werdyktu te dwie absurdalne konstrukcje (wykrzykniki), żeby zdyskredytować autora i jego pracę?
Jak pisałem wcześniej, w tym „bagnie” gdzie wymieszano: konformizm, nacjonalizm, megalomanie, egocentryzm,
sarkazm i ostracyzm (czytaj: kompozycja szachowa) wydaje się to możliwe, ale czy prawdziwe?
Wracajac do tematu duali to w wielu pracach widzę bardzo ciekawą inicjatywę, żeby używać skrótu „np.” (na przykład) przed „nieczystym” posunięciem, którego nie wypada (nie powinno się) wyciąć. Oznacza to, że autor informuje (zgodnie z sumieniem i niejednoznacznie brzmiącymi przepisami), że jest tu jakaś inna możliwość (dual), która jego zdaniem powinna pozostać ukryta.
Last edited 23 dni temu by Marek Kwiatkowski
Marek Kwiatkowski
21 dni temu
I jeszcze przykład relatywny (poucząjacy) do powyższej kwestii.
Świadomie, w mojej pracy (1/2n. Polskiego Zwiazku Szachowego 2023 – studia) pominąłem dual 9. Kg7 (w wariancie pobocznym 2…f5) uznajac go za nieistotny, bo pozycja jest już również statycznie wygrana.
Z dzisiejszą wiedzą o dualach (sposobach postępowania z nimi) obciąłbym ten wariant posunięcie wcześniej.
W ARVES (werdykty) jako „pgn” (głównie używany, bo można przestawiać figury) pojawiła się inna forma zapisu tego wariantu z „życzliwie wyeksponowanym” dualem 9. Kg7.
Niestety ta sama irytująca konstrukcja występuje również w „Didukh’s database” z komentarzami (annotations) Jana Rusinka.
Last edited 21 dni temu by Marek Kwiatkowski
Marek Kwiatkowski
18 dni temu
Skąd w w/w zadaniu Jana Rusinka pojawiają się te dwie niepasujące do wydarzeń (nie bronią przed zdecydowaną groźbą) próby: 7. d8H? i 7. b8H? (a właściwie powinno być 7. d8H?? i 7. b8H??)?
Jan Rusinek: POPRAWNE CZY NIE? (28 lipca 2022) cytat:
„W studiach groźby nie mają żadnego znaczenia – to autor decyduje, które ruchy czarnych prowadzą do głównych wariantów. I tylko w tych wariantach nie powinno być duali.”
Zasadniczo groźba determniuje wydarzenia i z reguły jest wyznacznikiem jakości następującego posunięcia, a
jej marginalizowanie jest niewybaczalne (niepoprawne zadania).
Last edited 18 dni temu by Marek Kwiatkowski
Marek Kwiatkowski
9 dni temu
Dlaczego nazwałem to studium pięknym? Bo istnieje właściwa (niestety niewymieniona) dla scenariusza próba 7. Wg6? S:d7 -+, która udowadnia, że pasywna biała Wieża rzeczywiście została poświęcona (7. d8S!) a nie jest, po prostu, wzięta.
To powoduje, że mamy fantastyczne trzy poświęcenia (4. e5!, 7. d8S! i 8. h8H!), z których żadne nie sugeruje
(spoiler), że celem jest pat, a tym samym 10. Hc7!! jest tą zachwycajacą niespodzianką.
Bardzo cennym jest również, że autor zadbał o to, żeby żaden z trzech białych pionów nie był gotowy do promocji.
W tej pracy jest wszystko to o czym pisałem wcześniej odnośnie tematu duali.
W rozwiązaniu Czarny po 6… Sb4 grozi matem Sc6. I są tu zaproponowane dwa wątpliwej jakości (ale czyste) posunięcia 7. d8H i 7. b8H nie broniące przed tą groźbą.
I to mają być (potęgujace napięcie?) opcje dla 7. d8S z dwoma wykrzyknikami, gdzie wątpiliwym jest chociażby jeden, przy takim wyborze (argumentacji).
Ale są jeszcze dwie inne pominięte możliwości 7. Wg6 i 7. b8S, bo obydwie prowadzą do (maszynowych) duali: 7. Wg6 Sxd7 lub wtrącony szach 7… Sc6+ 8. Wxc6 i dopiero teraz silne 8… Sxd7, oraz 7. b8S Hc7# lub 7… Hxg7 i 7… Kb5 niepotrzebnie przedłużające grę.
Drogi Marku,
W rozwiązaniu tego studium, które otrzymałem od autora posunięcie 7. d8S zostało opatrzone tylko jednym wykrzyknikiem.
Drugi wykrzyknik dodał sędzia konkursu w werdykcie.
Takie coś poszło w świat i wszyscy to widzą. Jan Rusinek chyba zaakceptował ten kompletny absurd (megalomania?). To fakt, że „panicznie” nie używa on dwóch wykrzykników, dlatego nie pisałem, że to wersja autora. Strach (lub pokrewny ostracyzm) to cecha wielu dzisiejszych twórców. Kompozycja szchowa pełna jest sarkazmu, a nawet czegoś zecydowanie gorszego i dlatego nie dziwi mnie taka możliwa inicjatywa sędziego.
A odchodzac od tego, czy ktoś postawił dwa wykrzykniki (bo to jego prawo), bardziej mnie interesuje kwestia maszynowych duali, z którymi nie potrafią sobie poradzić nawet czołowi kompozytorzy i prowadzi to do podobnych absurdów. O tym napiszę jeszcze coś później, bo myślę, że to jest bardzo interseująca kwestia.
Wiele wskazuje jednk na to, że autorem kontrowersyjnego 7. d8S!! (dodany drugi wykrzyknik w pięknej pracy Jana Rusinka) jest rzeczywiście sędzia Yochanan Afek.
W ARVES pojawił się nowy werdykt „The Problemist 2023”, gdzie w wersji pgn (pgn-viewer) jako „Annotator” wszystkich zadań (oprócz pierwszej nagrody, gdzie ktoś „życzliwie” dopisał maszynowe duale po 10… Rh4) występuje właśnie Afek. I okazuje się, że ma on bardzo lekką rękę w dostawianiu wykrzykników (nawet dla duali). Porównaj z plikiem „PDF” – werdykt sędziego.
Posunięcia z dwoma wykrzykniki są jak przyprawy w potrawie, ich brak może zniechęcać, ale nadmiar jest niepożądany.
W werdykcie oprócz: 7 d8S!! (przy groźbie Czarnego: Sc6#) z opcjami 7. d8H Sc6# i 7. b8H Sc6+ …, jest jeszcze jedna karykaturalna konstrukcja: 10. Qb7? Qf6! (10… Qg6!).
Czy mam rozumieć, że za to również odpowiada sędzia, który przyznał nagrodę, a później wpisał do werdyktu te dwie absurdalne konstrukcje (wykrzykniki), żeby zdyskredytować autora i jego pracę?
Jak pisałem wcześniej, w tym „bagnie” gdzie wymieszano: konformizm, nacjonalizm, megalomanie, egocentryzm,
sarkazm i ostracyzm (czytaj: kompozycja szachowa) wydaje się to możliwe, ale czy prawdziwe?
Wracajac do tematu duali to w wielu pracach widzę bardzo ciekawą inicjatywę, żeby używać skrótu „np.” (na przykład) przed „nieczystym” posunięciem, którego nie wypada (nie powinno się) wyciąć. Oznacza to, że autor informuje (zgodnie z sumieniem i niejednoznacznie brzmiącymi przepisami), że jest tu jakaś inna możliwość (dual), która jego zdaniem powinna pozostać ukryta.
I jeszcze przykład relatywny (poucząjacy) do powyższej kwestii.
Świadomie, w mojej pracy (1/2n. Polskiego Zwiazku Szachowego 2023 – studia) pominąłem dual 9. Kg7 (w wariancie pobocznym 2…f5) uznajac go za nieistotny, bo pozycja jest już również statycznie wygrana.
Z dzisiejszą wiedzą o dualach (sposobach postępowania z nimi) obciąłbym ten wariant posunięcie wcześniej.
W ARVES (werdykty) jako „pgn” (głównie używany, bo można przestawiać figury) pojawiła się inna forma zapisu tego wariantu z „życzliwie wyeksponowanym” dualem 9. Kg7.
Niestety ta sama irytująca konstrukcja występuje również w „Didukh’s database” z komentarzami (annotations) Jana Rusinka.
Skąd w w/w zadaniu Jana Rusinka pojawiają się te dwie niepasujące do wydarzeń (nie bronią przed zdecydowaną groźbą) próby: 7. d8H? i 7. b8H? (a właściwie powinno być 7. d8H?? i 7. b8H??)?
Jan Rusinek: POPRAWNE CZY NIE? (28 lipca 2022) cytat:
„W studiach groźby nie mają żadnego znaczenia – to autor decyduje, które ruchy czarnych prowadzą do głównych wariantów. I tylko w tych wariantach nie powinno być duali.”
Zasadniczo groźba determniuje wydarzenia i z reguły jest wyznacznikiem jakości następującego posunięcia, a
jej marginalizowanie jest niewybaczalne (niepoprawne zadania).
Dlaczego nazwałem to studium pięknym? Bo istnieje właściwa (niestety niewymieniona) dla scenariusza próba 7. Wg6? S:d7 -+, która udowadnia, że pasywna biała Wieża rzeczywiście została poświęcona (7. d8S!) a nie jest, po prostu, wzięta.
To powoduje, że mamy fantastyczne trzy poświęcenia (4. e5!, 7. d8S! i 8. h8H!), z których żadne nie sugeruje
(spoiler), że celem jest pat, a tym samym 10. Hc7!! jest tą zachwycajacą niespodzianką.
Bardzo cennym jest również, że autor zadbał o to, żeby żaden z trzech białych pionów nie był gotowy do promocji.